WORKSHOP, LE MARIAGE DES FORMES
LE MARIAGE DES FORMES
Onder leiding van zilversmeden Hilde Van der Heyden en Siegfried De Buck (verantwoordelijken voor de afdeling “Domestic Things”) werd een workshop opgezet rond het (vormelijk) samenbrengen van verschillende gebruiksvoorwerpen en de context waarvan deze (inhoudelijk) afhankelijk zijn.
De workshop werd opgevat als een drieluik : de opdracht tijdens de eerste dag behandelde het gegeven van de museale opstellingen waarin (gebruiks-)voorwerpen regelmatig terug te vinden zijn. Het archeologisch museum, het designmuseum en het museum voor hedendaagse beeldende kunst fungeerden als 3 uiteenlopende manieren om een “context” te suggereren Studenten van Bachelor 1 en 2 kregen de opdracht per ‘museum’ een curator en een fotograaf aan te stellen onder wiens leiding zij de meegebrachte voorwerpen aan de hand van ‘fiches’ catalogiseerden, deze aangepast labelden én opstelden in een specifieke situatie. Tijdens de tweede dag was het dan zover : twee of meerdere objecten gingen met elkaar een verbintenis aan. Studenten onderzochten hoe uit twee voorwerpen – met elk hun specifieke functie of betekenis – een nieuw object met een – derde – functie kon ontstaan. Klemtoon lag hierbij op de manier van het verbinden zelf ; telkens werd naar een oplossing gezocht die de betekenis van het object op een bijzondere manier kon ondersteunen. Het derde luik van de workshop werd besteed aan het plaatsen van de nieuwe objecten in de ruimte ; dikwijls droeg ook de context bij tot de betekenis van het werk of was hij er zelfs onderdeel van. Tenslotte werd in groep bepaald waar elk nieuw voorwerp een eigen plek mocht krijgen.
De workshop werd opgevat als een drieluik : de opdracht tijdens de eerste dag behandelde het gegeven van de museale opstellingen waarin (gebruiks-)voorwerpen regelmatig terug te vinden zijn. Het archeologisch museum, het designmuseum en het museum voor hedendaagse beeldende kunst fungeerden als 3 uiteenlopende manieren om een “context” te suggereren Studenten van Bachelor 1 en 2 kregen de opdracht per ‘museum’ een curator en een fotograaf aan te stellen onder wiens leiding zij de meegebrachte voorwerpen aan de hand van ‘fiches’ catalogiseerden, deze aangepast labelden én opstelden in een specifieke situatie. Tijdens de tweede dag was het dan zover : twee of meerdere objecten gingen met elkaar een verbintenis aan. Studenten onderzochten hoe uit twee voorwerpen – met elk hun specifieke functie of betekenis – een nieuw object met een – derde – functie kon ontstaan. Klemtoon lag hierbij op de manier van het verbinden zelf ; telkens werd naar een oplossing gezocht die de betekenis van het object op een bijzondere manier kon ondersteunen. Het derde luik van de workshop werd besteed aan het plaatsen van de nieuwe objecten in de ruimte ; dikwijls droeg ook de context bij tot de betekenis van het werk of was hij er zelfs onderdeel van. Tenslotte werd in groep bepaald waar elk nieuw voorwerp een eigen plek mocht krijgen.
